Daar doe ik het voor!

Bij de meeste loopbaantrajecten komt de vraag om de hoek kijken: wat wil ik nu eigenlijk, wat past bij mij? Zo ook bij Marjan die het niet naar haar zin had als verkoopster en op zoek was naar ander werk. Zij was al aan het solliciteren maar had behoefte aan professionele ondersteuning. Vlak voor onze eerste afspraak belde ze mij opgetogen op: ‘de loopbaanbegeleiding hoeft niet meer hoor, ik heb al een baan’. Het betrof een veelzijdige administratieve – en dienstverlenende functie op een vakantiepark. Ik feliciteerde haar en we raakten nog even aan de praat over de nieuwe baan en het maken van de overstap. Ik proefde nogal wat onzekerheid als het gaat om de vraag hoe passend de baan is en of ze de functie wel aan zou kunnen. We besloten een aantal coachgesprekken af te spreken voordat ze begon op haar nieuwe werkplek en wanneer ze in de nieuwe functie was gestart.

Het lijkt een eenvoudige vraag: wat doe ik graag en wat wil? Maar voor Marjan, midden veertig, bleek het toch een lastige zo ontdekten we. Zij komt uit een ondernemersgezin waar ze een duidelijke boodschap meekreeg. Plat gezegd komt het hier op neer: Je doet wat je moet doen om het de ander (klant) naar de zin te maken. Niet zeuren maar doorpakken. Het gevolg hiervan is dat je onbewust je eigen behoeften en wensen negeert en doet wat de omgeving van je vraagt. Eigenlijk zonder dat je het zelf in de gaten hebt. Het is een automatisme geworden. Met rationele argumenten kon Marjan het onderbouwen en rechtvaardigen: ‘ja maar ik leer een heleboel’. Klopt, maar is dat ook wat je wilt? Zo’n veelzijdige functie is mooi, heel afwisselend, maar heeft ook een nadeel: hoe bewaak jij je grenzen? Daarmee bedoel ik wat wel en wat niet bij je functie hoort, maar ook de hoeveelheid werk. Want het werk op een vakantiepark is nooit af en het motto niet zeuren maar doorpakken brengt een risico met zich mee. Een burnout ligt op de loer.

Marjan kreeg duidelijk waar haar behoeften liggen, wat zij zelf graag wil. Ze weet wat haar voldoening geeft in het werk, welke voordelen deze baan haar biedt, maar ook dat het niet haar droombaan is. Het bewaken van de eigen grenzen blijft een lastig punt, maar ze heeft vanaf het begin in haar nieuwe baan hier stappen in gezet. In het laatste gesprek bedankte ze mij met de woorden: ‘ik heb er veel aan gehad en ik weet niet of ik de overstap zonder deze gesprekken had gered’. Dit compliment raakt aan mijn drijfveer voor het prachtige vak dat ik heb. Hier doe ik het voor!